Trudności, które spotykamy w życiu są zjawiskiem powszechnym, uniwersalnym i zróżnicowanym. Wyzwalają w nas różne reakcje: zdziwienie, smutek, bunt, lęk, przygnębienie. W zależności od ich siły traumatycznej i naszej odporności reagujemy na nie ucieczką lub walką z nimi i ich skutkami. Czasem poddajemy się ich destrukcyjnej sile.
Trudności, których waga bywa oceniana subiektywnie, zapisują się wśród osobistych doświadczeń życiowych z dzieciństwa i wpływają, modyfikują w życiu dorosłym postawy wobec siebie, innych ludzi, Boga i świata. Wyzwalają czasem zuchwałe, ale częściej ostrożne nastawienie wobec życia. Niejednokrotnie koncentracja na trudnych i przykrych doświadczeniach sprawia, że, mniej lub bardziej świadomie, człowiek zabiega o ich przezwyciężenie, pokonanie, usunięcie z drogi i wciąż pozostaje pod presją ich oddziaływania i ich znaczenia. W poczuciu zagrożenia i niebezpieczeństwa nie jest już w stanie dostrzec, zrozumieć i zrealizować swego podstawowego powołania – życia w pełni. Radość ginie i do głosu dochodzi egzystencja napiętnowana lękiem.
Zło, które dotyka człowieka w postaci nieszczęścia (sytuacja niezawiniona) lub grzechu (sytuacja zawiniona) może zatrzymać na sobie uwagę człowieka i nie pozwolić mu na uwolnienie się od presji przykrych doświadczeń, zagrożeń i obaw.
Trudne lub bolesne przeżycia z przeszłości rzutują na stosunek do przyszłości, do zdarzeń, które mogą być antycypowane i przeżywane w wyobraźni jako groźne, smutne lub bezsensowne. Lęk przed tym, co przyniesie przyszłość, dotyka dziś boleśnie wielu ludzi. Niektórzy ludzie są przekonani, że ich życie nie ma żadnej przyszłości (no future).
Staranie o to, aby w sytuacji zagrożenia, trudności i niebezpieczeństwa przeżyć, obronić własną egzystencję, ujawnia się w koncentracji uwagi na trudnościach i zagrożeniach oraz w postawie ostrożności, zabezpieczenia się, czasem bierności i wycofania się z życia. W takiej sytuacji człowiek zamiast dążyć do zrealizowania w pełni własnej egzystencji, zamiast pełni życia pragnie za wszelką cenę obronić siebie. Broniąc się przed trudnościami utrwala i wzmacnia niejednokrotnie patologiczny stan, w jakim się znajduje. Drogą do pełni życia jest konfrontacja z trudnościami, zranieniami i bólem egzystencji. Poznanie przyczyn przeżywanych trudności i przepracowanie doświadczanych boleśnie zdarzeń życiowych pozwala przezwyciężyć przeszkody utrudniające lub uniemożliwiające osiągnięcie pełnej radości i satysfakcji życiowej. Dlatego w dalszych rozważaniach inspirowanych podejściem z perspektywy psychologii pastoralnej omówione zostaną kolejno zagadnienia dotyczące przezywanych trudności, dojrzałej koncepcji życia i drogi realizacji życia w pełni. Obecne wydanie jest poprawionym tekstem książki, która ukazała się pod tytułem „Ku pełni życia. Od zabiegów o przeżycie do osiągnięcia życia w pełni”. Pierwsze wydanie miało niewielki nakład, a cieszyło się dużym zainteresowaniem czytelników. Obecne wydanie – pod zmienionym tytułem – ma przynieść czytelnikowi odrobinę światła w poszukiwaniu pełni życia i umożliwić odpowiedzi na dręczące pytania.
/Wstęp/
