PRODUKT NIEDOSTĘPNY
Księga synodalna
Księga „Gdzie jest Bóg, tam jest przyszłość”. XLIII Synod Diecezji Płockiej składa się z trzech części.
W pierwszej zamieszczono 14 dekretów synodalnych (dokumentów głównych), opracowanych przez właściwe komisje synodalne. Nie zawierają one – jak dawniej – samych tylko statutów, lecz poszerzone opracowania wybranej płaszczyzny życia i posługi Kościoła Płockiego. Każdy z tych obszernych dekretów składa się z reguły z: wstępu, trzech rozdziałów – historycznego, socjologiczno-pastoralnego oraz prawno-duszpasterskiego (zarządzenia, postulaty, zachęty) i zakończenia. Przedstawiamy w nich nasze dziedzictwo, dajemy diagnozę sytuacji pastoralnej, formułujemy statuty, zalecenia i wskazania, czyli to, co Synod w danej materii nakazuje, zarządza bądź postuluje. Jest to więc część dokumentująca, przynajmniej w zamierzeniach, nowy typ Synodu, podczas którego przede wszystkim stawia się czoła nowym wyzwaniom i ukazuje drogi nowej ewangelizacji. Nigdy, na przykład, na dotychczasowych synodach nie zajmowano się w Płocku oddzielnie rodziną, nigdy – kulturą i mediami, nigdy – etosem katechety, nigdy – ekumenizmem i dialogiem z innymi religiami, nigdy – posługą egzorcysty. Listę dokumentów głównych (dekretów), a zarazem pierwszą część Księgi Synodalnej, zamyka Przesłanie Synodu Młodych.
W drugiej części Księgi synodalnej znalazły się: statuty instytucji, instrukcje, regulaminy i wytyczne. Z samej swej natury zawierają one więcej treści normatywnych niż dekrety synodalne i dlatego te drugie za pomocą zapisów: (zob. Instrukcja...) lub (zob. Część II) często do nich odsyłają. Podobnie jak całe prawo kanoniczne, tak również: statuty instytucji, instrukcje, regulaminy, wskazania i wytyczne, zamieszczone w tej części, wbrew swej jurydycznej nazwie i strukturze, pulsują życiem. Można dzięki nim zajrzeć niejako do wnętrza Seminarium; zobaczyć, jak działa kapituła; rozeznać się w tym, jak wiele rozmaitych podatków, ofiar składa na rzecz Diecezji parafia i jej proboszcz; ile jest troski Kościoła o rodzinę, o młodzież, o ubogich, o świątynię; ile szarej pracy wychowawczej, związanej z szacunkiem dla życia, dla człowieka inaczej wierzącego bądź niewierzącego, dla seniora, dla sacrum cmentarza.
Warto czytać zarówno dekrety synodalne (Część I Księgi), jak i statuty, instrukcje czy regulaminy (Część II), aby zapoznać się z bogactwem życia Kościoła diecezjalnego i zrozumieć specyfikę jego organizmów: Kurii Diecezjalnej, Wyższego Seminarium Duchownego (zob. Statut WSD), Sądu Biskupiego czy Caritas. Warto przeżyć dumę z naszego płockiego dziedzictwa wiary, czerpać stąd siły do postępowania w zgodzie z prawem diecezjalnym i wdrażać propozycje inicjatyw duszpasterskich. Warto wreszcie uczyć się z dokumentów adekwatnego słownictwa: Eucharystia, Kościół partykularny, prezbiter, sakrament święceń, instytut życia konsekrowanego, Liturgia Godzin...
W części trzeciej, oprócz nieodzownego materiału prawnego (Dekret Biskupa Płockiego, zwołujący Synod; Regulamin Synodalny itp.), zamieszczony został List pasterski Biskupa Płockiego na Wielki Post 2013 „Synod szkołą wędrowania z Kościołem, w Kościele i dla Kościoła”, wspomniany List pasterski na Niedzielę Synodalną, a także liczne, bogate w treści homilie i przemówienia Biskupa Piotra, wygłaszane podczas Sesji Plenarnych Synodu oraz przy innych okazjach, wykorzystywanych przez Biskupa dla krzewienia idei synodalnej w Diecezji. Są tu także wykazy członków komisji tematycznych oraz pełna lista członków Synodu. Księgę zamyka obszerne Kalendarium – świadectwo intensywności prac synodalnych.
W pierwszej zamieszczono 14 dekretów synodalnych (dokumentów głównych), opracowanych przez właściwe komisje synodalne. Nie zawierają one – jak dawniej – samych tylko statutów, lecz poszerzone opracowania wybranej płaszczyzny życia i posługi Kościoła Płockiego. Każdy z tych obszernych dekretów składa się z reguły z: wstępu, trzech rozdziałów – historycznego, socjologiczno-pastoralnego oraz prawno-duszpasterskiego (zarządzenia, postulaty, zachęty) i zakończenia. Przedstawiamy w nich nasze dziedzictwo, dajemy diagnozę sytuacji pastoralnej, formułujemy statuty, zalecenia i wskazania, czyli to, co Synod w danej materii nakazuje, zarządza bądź postuluje. Jest to więc część dokumentująca, przynajmniej w zamierzeniach, nowy typ Synodu, podczas którego przede wszystkim stawia się czoła nowym wyzwaniom i ukazuje drogi nowej ewangelizacji. Nigdy, na przykład, na dotychczasowych synodach nie zajmowano się w Płocku oddzielnie rodziną, nigdy – kulturą i mediami, nigdy – etosem katechety, nigdy – ekumenizmem i dialogiem z innymi religiami, nigdy – posługą egzorcysty. Listę dokumentów głównych (dekretów), a zarazem pierwszą część Księgi Synodalnej, zamyka Przesłanie Synodu Młodych.
W drugiej części Księgi synodalnej znalazły się: statuty instytucji, instrukcje, regulaminy i wytyczne. Z samej swej natury zawierają one więcej treści normatywnych niż dekrety synodalne i dlatego te drugie za pomocą zapisów: (zob. Instrukcja...) lub (zob. Część II) często do nich odsyłają. Podobnie jak całe prawo kanoniczne, tak również: statuty instytucji, instrukcje, regulaminy, wskazania i wytyczne, zamieszczone w tej części, wbrew swej jurydycznej nazwie i strukturze, pulsują życiem. Można dzięki nim zajrzeć niejako do wnętrza Seminarium; zobaczyć, jak działa kapituła; rozeznać się w tym, jak wiele rozmaitych podatków, ofiar składa na rzecz Diecezji parafia i jej proboszcz; ile jest troski Kościoła o rodzinę, o młodzież, o ubogich, o świątynię; ile szarej pracy wychowawczej, związanej z szacunkiem dla życia, dla człowieka inaczej wierzącego bądź niewierzącego, dla seniora, dla sacrum cmentarza.
Warto czytać zarówno dekrety synodalne (Część I Księgi), jak i statuty, instrukcje czy regulaminy (Część II), aby zapoznać się z bogactwem życia Kościoła diecezjalnego i zrozumieć specyfikę jego organizmów: Kurii Diecezjalnej, Wyższego Seminarium Duchownego (zob. Statut WSD), Sądu Biskupiego czy Caritas. Warto przeżyć dumę z naszego płockiego dziedzictwa wiary, czerpać stąd siły do postępowania w zgodzie z prawem diecezjalnym i wdrażać propozycje inicjatyw duszpasterskich. Warto wreszcie uczyć się z dokumentów adekwatnego słownictwa: Eucharystia, Kościół partykularny, prezbiter, sakrament święceń, instytut życia konsekrowanego, Liturgia Godzin...
W części trzeciej, oprócz nieodzownego materiału prawnego (Dekret Biskupa Płockiego, zwołujący Synod; Regulamin Synodalny itp.), zamieszczony został List pasterski Biskupa Płockiego na Wielki Post 2013 „Synod szkołą wędrowania z Kościołem, w Kościele i dla Kościoła”, wspomniany List pasterski na Niedzielę Synodalną, a także liczne, bogate w treści homilie i przemówienia Biskupa Piotra, wygłaszane podczas Sesji Plenarnych Synodu oraz przy innych okazjach, wykorzystywanych przez Biskupa dla krzewienia idei synodalnej w Diecezji. Są tu także wykazy członków komisji tematycznych oraz pełna lista członków Synodu. Księgę zamyka obszerne Kalendarium – świadectwo intensywności prac synodalnych.
ks. prof. dr hab. Henryk Seweryniak
Redaktor Księgi Synodalnej
Redaktor Księgi Synodalnej
