Praca oparta jest na nowatorskim i oryginalnym podziale muzyków na cztery specjalności: instrumentaliści, wokaliści, improwizatorzy, teoretycy. Podział ten został dokonany na podstawie szczegółowej analizy sposobu pracy nad utworami muzyków wymienionych specjalności. (…) Wartość poznawcza i aplikacyjna otrzymanych wyników i opracowanych modeli jest nie do przecenienia, mogą być one wykorzystane nie tylko do planowania dalszych badań, ale są także ważne dla psychologii edukacji, psychologii zdolności, psychologii wychowawczej oraz w poradnictwie psychologicznym.
Z recenzji prof. dr hab. Wiesławy Limont,Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu
Autor, jako absolwent klasy organów Gdańskiej Akademii Muzycznej, oprócz potrzeby rozwijania nauki deklaruje wyraźnie cel praktyczny. Prezentując odpowiednie treści opisuje aktywność muzyczną, w tym strategie ćwiczenia i strategie redukujące objawy tremy, chce odwoływać się do słów Jana Wierszyłowskiego, realizować szczytny cel, aby muzycy mogli „ekonomiczniej pracować, sprawniej uczyć się, lepiej tworzyć i grać”. (…) W dotychczasowych badaniach skupiono się przede wszystkim na cechach osobowości muzyków oraz tremie, która towarzyszy wielu z nich, modyfikując ich osiągnięcia artystyczne. Jednakże temperament oraz perfekcjonizm muzyków to obszar badań słabo opisany, szczególnie gdy dotyczy muzyków różnej specjalności. Recenzowana praca może wypełnić lukę w tym zakresie.
Z recenzji dr hab. Grażyny Poraj, prof. UŁ, Uniwersytet Łódzki
Praca oparta jest na nowatorskim i oryginalnym podziale muzyków
na cztery specjalności: instrumentaliści, wokaliści, improwizatorzy,
teoretycy. Podział ten został dokonany na podstawie szczegółowej analizy
sposobu pracy nad utworami muzyków wymienionych specjalności. (…)
Wartość poznawcza i aplikacyjna otrzymanych wyników i opracowanych
modeli jest nie do przecenienia, mogą być one wykorzystane nie tylko
do planowania dalszych badań, ale są także ważne dla psychologii
edukacji, psychologii zdolności, psychologii wychowawczej oraz
w poradnictwie psychologicznym.
Z recenzji prof. dr hab. Wiesławy Limont,Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu
Autor, jako absolwent klasy organów Gdańskiej Akademii Muzycznej,
oprócz potrzeby rozwijania nauki deklaruje wyraźnie cel praktyczny.
Prezentując odpowiednie treści opisuje aktywność muzyczną, w tym
strategie ćwiczenia i strategie redukujące objawy tremy, chce odwoływać
się do słów Jana Wierszyłowskiego, realizować szczytny cel, aby muzycy
mogli „ekonomiczniej pracować, sprawniej uczyć się, lepiej tworzyć
i grać”. (…) W dotychczasowych badaniach skupiono się przede wszystkim
na cechach osobowości muzyków oraz tremie, która towarzyszy wielu
z nich, modyfikując ich osiągnięcia artystyczne. Jednakże temperament
oraz perfekcjonizm muzyków to obszar badań słabo opisany, szczególnie
gdy dotyczy muzyków różnej specjalności. Recenzowana praca może wypełnić
lukę w tym zakresie.
Z recenzji dr hab. Grażyny Poraj, prof. UŁ, Uniwersytet Łódzki
